Χρωστάω μια κουβέντα για το μεγάλο ταξίδι του Μανώλη Ρασούλη.
Ο μεγάλος μας δημιουργός "έφυγε" έτσι όπως του έπρεπε.
Ναι, όπως του έπρεπε. Όπως θα έπρεπε σε κάθε ένα καλλιτέχνη που έζησε μια ζωή κόντρα στο ρεύμα του εκάστοτε κατεστημένου.
Φτωχός και μόνος.
Χωρίς χειροκροτητές.
Χωρίς διαμέρισμα στον Λυκαβηττό.
Χωρίς ανκόρ στο Παλάς.
Δεν τα απαξιώνω ούτε τα κατηγορώ όλα αυτά.
Μόνο που δεν ταιριάζουν σε εκείνους που θέλουν να μείνουν στην ιστορία για την "άλλη" κοσμοθεωρία που πρέσβευαν.
Τουλάχιστον ο Ρασούλης "έφυγε" συνεπής και καθαρός.
Ο μεγάλος μας δημιουργός "έφυγε" έτσι όπως του έπρεπε.
Ναι, όπως του έπρεπε. Όπως θα έπρεπε σε κάθε ένα καλλιτέχνη που έζησε μια ζωή κόντρα στο ρεύμα του εκάστοτε κατεστημένου.
Φτωχός και μόνος.
Χωρίς χειροκροτητές.
Χωρίς διαμέρισμα στον Λυκαβηττό.
Χωρίς ανκόρ στο Παλάς.
Δεν τα απαξιώνω ούτε τα κατηγορώ όλα αυτά.
Μόνο που δεν ταιριάζουν σε εκείνους που θέλουν να μείνουν στην ιστορία για την "άλλη" κοσμοθεωρία που πρέσβευαν.
Τουλάχιστον ο Ρασούλης "έφυγε" συνεπής και καθαρός.
Αναρτήσεις
1 σχόλια:
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει!
Κοιμήθηκε για πάντα νομίζω ο καλύτερος θάνατος
για τους υπέροχους ανθρώπους!
Τα θαλασσινά μου :))
Δημοσίευση σχολίου