Να έχουμε όμως,ε;

Αποχαιρετώ το απαίσιο 2010 με όση αχαριστία του αρμόζει
και καλοσωρίζω (καλοπιάνω) το 2011 με ένα τραγουδάκι από τον Αόρατο του Φοίβου.*



Καλή χρονιά να έχουμε (να έχουμε όμως,ε;)


*Ο δίσκος του Φοίβου αποφάσισα ότι μου μοιάζει. Όσο πιο πολύ τον γνωρίζω τόσο πιο πολύ τον αγαπάω!

Να έχουμε όμως,ε;

Χριστούγεννα του κόσμου

 

Πάτησε εδώ για ολόκληρο το αφιέρωμα

Χριστούγεννα του κόσμου

Δεν είσαι ο Γιώργος που αγαπούσα μια φορά

Θυμάμαι ακόμα το παλιό φορτηγάκι του παππού. (όσοι με ξέρουν καλύτερα, εμένα και τους Καημούς μου θα το θυμούνται).
Και θυμάμαι ακόμα το κασσετοφωνάκι του. Και τις τρεις τέσσερις κασσέτες που παίζαν καλοκαίρι και χειμώνα οι ίδιες και οι ίδιες. Ο Στράτος, ο Στέλιος, το "μικρό ένοχο μυστικό μας" ο Χάρρυ Κλιν που μου έβαζε ο παππούς να ακούω για να γελάμε που βωμολοχούσε, και φυσικά ο Νταλάρας του Κουγιουμτζή στους Τρελούς κι Αγγέλους του. Εκεί πρωτογνώρισα τον Νταλάρα και φυσικά τον λάτρεψα. Την κασσέτα αυτή την έχω ακόμα και τη θεωρώ την πιο πολύτιμη από όλα μου τα μουσικά αποκτήματα...

Θυμάμαι ακόμα τη νύχτα που πήγα με τον πατέρα μου στο Αττικόν.
Στη γενιά του Νταλάρα ο πατέρας μου, στην γενιά που δάκρυσε για την Κύπρο, που μάτωσε στο Πολυτεχνείο, που φώναξε για την Ελλάδα. Θυμάμαι τα παιδιά με τα κολλητά μαύρα ρούχα και τα μακρυά μαλλιά που είχαν έρθει για τον Βασίλη. Θυμάμαι τους αναπτήρες να μοιάζουν με αστέρια τα παιδικά μου μάτια. Θυμάμαι τον αμανέ στο τραγούδι του Άσιμου λες και τον ακούω τώρα...

Από τότε είδα τον Γιώργο πολλές φορές. Τελευταία ήταν στο θέατρο Πέτρας που πήγα, σε πείσμα της παρέας που δεν μπορούσε, μόνος μου και κατέληξα να χορεύω με αγνώστους και να πίνουμε κρασί που κάποιος είχε φέρει από Γερμανία στον εξώστη. Θυμάμαι τη "Φαντασία" να την "ψάλλει" ολόκληρο το θέατρο και να ανατριχιάζει.

Από τότε άλλαξαν πολλά. Ίσως να άλλαξαν κι όλα. Άλλαξα κι εγώ, αλλά σίγουρα άλλαξε κι ο Γιώργος. Όχι η φωνή του, όχι η καλλιτεχνική του αρτιότητα αλλά η παρουσία του. Η θέση του σε όσα συμβαίνουν και η θέση του στην καρδιά μου.
Ακολούθησε άλλο δρόμο. Θολό. Παράξενο. Ελιτίστικο. Του συστήματος. Έγινε κυβερνητικός σύζυγος. Έγινε υπερασπιστής των λαθρομεταναστών. Έπαψε να μιλάει για πατρίδα. Έπαψε να τραγουδάει για Ελλάδα. Έγινε πολύ πιο light. Έγινε μέχρι και κοσμικός (για τα μέτρα του πάντα). Και τις προάλλες μου έδωσε και το τελειωτικό χτύπημα. Συμμετείχε στη συναυλία-παρωδία στον πολύπαθο Άγιο Παντελεήμονα!
Α, ρε Γιώργο, πόσο με έχεις πληγώσει; Πόσο έχεις προδώσει εμάς και κυρίως την ιστορία σου; Και γιατί, για ποιο λόγο; Μήπως παραστράτισες; Μήπως για σένα ο δρόμος είναι δρόμος, τι πάει να πει είναι στραβός;
Γιώργο σύνελθε. Πάρε το στρατί και γύρνα! Και μη ξεχνάς...τα στερνά νικάν τα πρώτα!

Γιώργο θυμήσου:

Δεν είσαι ο Γιώργος που αγαπούσα μια φορά

Anarchy in the UK

Ζώντας στο παγκόσμιο χωριό δεν μπορεί παρά να μην άκουσες για τις διαμαρτυρίες των φοιτητών στα Αγγλικά πανεπιστήμια για την αύξηση των διδάκτρων.
Όντας φοιτητής (έστω και εξ αποστάσεως) στο Πανεπιστήμιο του Νόττινγχαμ δεν μπορώ παρά να νοίωθω και εγώ σε ένα κάποιο βαθμό ότι συμμετέχω σε αυτήν την κατάσταση.
Και βέβαια δεν μπορώ παρά να αναρτήσω το παρακάτω καταπληκτικό σκετσάκι που συμπυκνώνει (έστω από μια οπτική την κατάσταση)!

Anarchy in the UK

Μια κούπα Χριστουγεννιάτικου Καφέ

Χιόνι στην Αθήνα.
Τα Χριστούγεννα ένα βήμα πιο κοντά.
Και μαζί τους και οι Χριστουγεννιάτικες μελωδίες.
Άλλοτε κακοποιημένες (αυτό το τσιριχτό μπλιπ-μπλιπ από τα φωτάκια του δέντρου πότε θα απαγορευτεί;)
Άλλοτε χιλιοπαιγμένες (αυτό το -every- last christmas το έχω σιχαθεί πιο πολύ και από τη Θώδη)
Άλλοτε όμως μαγικές και εκπέμπουσες όλη την λάμψη και την θαλπωρή που συνοδεύει την γιορτή.
Όπως σε αυτό το cd που ήρθε πριν από πολλά χρόνια στα χέρια μου με μια συσκευασία καφέ και από τότε συνοδεύει κάθε προ-Χριστουγεννιάτικη περίοδο της ζωής μου...

Καλές γιορτές να έχουμε (φέτος που τις χρειαζόμαστε τόσο πολύ...!)




Σύνδεσμος για να το έχεις κι εσύ

Μια κούπα Χριστουγεννιάτικου Καφέ

Video-συλλέκτης (must see)

Πιθανότατα τα έχεις ήδη δει.
Εγώ τα ήδη σε δύο από τα πιο δημοφιλή ελληνικά ιστολόγια, στο αρτιστάκι και στον Τιτάνα.
Αλλά θέλησα να τα έχω και εδώ. Γιατί εδώ κρατάω τα καλύτερα...

200 χρόνια ιστορίας σε 4 λεπτά βίντεο




Η τελευταία διάλεξη του Randy Pausch: Ζώντας τα ονειρά σου

Video-συλλέκτης (must see)

Όλο μαζεύει η γραμμή, όλο τελειώνει

 Τρίτη πρωί: Κτήριο Ακαδημίας, ορκωμοσία αποφοίτων Ιατρικής (η δικαίωση για την Κ.) Μεγαλεία...

Τρίτη βράδυ: ΚΤΕΛ Ν. Ηλείας, πηγαίνοντας στον Πύργο για να δηλώσει η Κ. ειδικότητα
Ξημερώματα Τετάρτης: Χάραμα για να πιάσουμε σειρά έξω από τη Νομαρχία αλλά ήδη κάποιος έχει "προφτάσει", είμαστε δεύτεροι. Απαξίωση και εξευτελισμός από το ίδιο κράτος του ίδιου ατόμου που πριν κλείσει το 24ώρο έχει βραβεύσει...

Ωστόσο η υπόθεση "ορκωμοσία" - "δήλωση ειδικότητας" έτσι ή αλλιώς ολοκληρώθηκε. Τυπικά αναμονή μέχρι το τέλος του 13. Πρακτικά; Αγροτικό, ειδικότητα στο εξωτερικό, να χωριστούμε, να φύγουμε μαζί για άλλες πολιτείες. Η ζωή προχωράει; Η ζωή προχωράει. Αλλά όπως ερμηνεύει υπέροχα η Νατάσσα μήπως όχι μόνο προχωράει αλλά ...μαζεύει;

Όλο μαζεύει η γραμμή, όλο τελειώνει