Μετά από όλη αυτή την απεραντότητα,
συνεχίζεις να πιστεύεις
ότι όλα αυτά που θεωρείς ανυπέρβλητα σοβαρά
έχουν τόσο μεγάλη σημασία;
(αν δε με πιστεύεις πάτα πάνω στην εικόνα και θα καταλάβεις...)
Μια φορά μου χες πει, δεν μπορεί, θα το νιώσανε κι άλλοι
(αν δε με πιστεύεις πάτα πάνω στην εικόνα και θα καταλάβεις...)
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Πάντα με μάγευε η αίσθηση της απεραντοσύνης του Σύμπαντος. Δεν είναι τυχαίο, που ακόμα και στις δημιουργίες μου για παιδιά, φροντίζω να ανακατεύομαι με σκουληκότρυπες, μαύρες τρύπες κ.λπ (http://olagiatapaidia.wordpress.com/2010/03/22/kef1/).
Και το μικρό μου μυστικό : Όταν είμαι πιεσμένη, πολύ πιεσμένη – σα στιμμένη λεμονόκουπα ένα πράγμα- φαντάζομαι πως βρίσκομαι ψηλά-πολύ ψηλά-μα πάρα πολύ ψηλά και, από εκεί, από την απόλυτη γαλήνη και σιωπή χαζεύω τη γη. Και ναι, τίποτε δε φαίνεται πια το ίδιο. Φιλιά.
Αγαπημένη μου Χουλκ έχεις απόλυτο δίκιο. Μόνο απαλλαχτικά και καταπραϋντικά μπορεί να λειτουργήσει αυτή η απεραντοσύνη και η μετατόπιση του κέντρου του κόσμου από πάνω μας, στο άπειρο.
Σε φιλώ ολόγλυκα!
Δημοσίευση σχολίου