Θυμάμαι ακόμα το παλιό φορτηγάκι του παππού. (όσοι με ξέρουν καλύτερα, εμένα και τους Καημούς μου θα το θυμούνται).
Και θυμάμαι ακόμα το κασσετοφωνάκι του. Και τις τρεις τέσσερις κασσέτες που παίζαν καλοκαίρι και χειμώνα οι ίδιες και οι ίδιες. Ο Στράτος, ο Στέλιος, το "μικρό ένοχο μυστικό μας" ο Χάρρυ Κλιν που μου έβαζε ο παππούς να ακούω για να γελάμε που βωμολοχούσε, και φυσικά ο Νταλάρας του Κουγιουμτζή στους Τρελούς κι Αγγέλους του. Εκεί πρωτογνώρισα τον Νταλάρα και φυσικά τον λάτρεψα. Την κασσέτα αυτή την έχω ακόμα και τη θεωρώ την πιο πολύτιμη από όλα μου τα μουσικά αποκτήματα...
Θυμάμαι ακόμα τη νύχτα που πήγα με τον πατέρα μου στο Αττικόν.
Στη γενιά του Νταλάρα ο πατέρας μου, στην γενιά που δάκρυσε για την Κύπρο, που μάτωσε στο Πολυτεχνείο, που φώναξε για την Ελλάδα. Θυμάμαι τα παιδιά με τα κολλητά μαύρα ρούχα και τα μακρυά μαλλιά που είχαν έρθει για τον Βασίλη. Θυμάμαι τους αναπτήρες να μοιάζουν με αστέρια τα παιδικά μου μάτια. Θυμάμαι τον αμανέ στο τραγούδι του Άσιμου λες και τον ακούω τώρα...
Από τότε είδα τον Γιώργο πολλές φορές. Τελευταία ήταν στο θέατρο Πέτρας που πήγα, σε πείσμα της παρέας που δεν μπορούσε, μόνος μου και κατέληξα να χορεύω με αγνώστους και να πίνουμε κρασί που κάποιος είχε φέρει από Γερμανία στον εξώστη. Θυμάμαι τη "Φαντασία" να την "ψάλλει" ολόκληρο το θέατρο και να ανατριχιάζει.
Από τότε άλλαξαν πολλά. Ίσως να άλλαξαν κι όλα. Άλλαξα κι εγώ, αλλά σίγουρα άλλαξε κι ο Γιώργος. Όχι η φωνή του, όχι η καλλιτεχνική του αρτιότητα αλλά η παρουσία του. Η θέση του σε όσα συμβαίνουν και η θέση του στην καρδιά μου.
Ακολούθησε άλλο δρόμο. Θολό. Παράξενο. Ελιτίστικο. Του συστήματος. Έγινε κυβερνητικός σύζυγος. Έγινε υπερασπιστής των λαθρομεταναστών. Έπαψε να μιλάει για πατρίδα. Έπαψε να τραγουδάει για Ελλάδα. Έγινε πολύ πιο light. Έγινε μέχρι και κοσμικός (για τα μέτρα του πάντα). Και τις προάλλες μου έδωσε και το τελειωτικό χτύπημα. Συμμετείχε στη συναυλία-παρωδία στον πολύπαθο Άγιο Παντελεήμονα!
Α, ρε Γιώργο, πόσο με έχεις πληγώσει; Πόσο έχεις προδώσει εμάς και κυρίως την ιστορία σου; Και γιατί, για ποιο λόγο; Μήπως παραστράτισες; Μήπως για σένα ο δρόμος είναι δρόμος, τι πάει να πει είναι στραβός;
Γιώργο σύνελθε. Πάρε το στρατί και γύρνα! Και μη ξεχνάς...τα στερνά νικάν τα πρώτα!
Ζώντας στο παγκόσμιο χωριό δεν μπορεί παρά να μην άκουσες για τιςδιαμαρτυρίες των φοιτητών στα Αγγλικά πανεπιστήμια για την αύξηση των διδάκτρων.
Όντας φοιτητής (έστω και εξ αποστάσεως) στο Πανεπιστήμιο του Νόττινγχαμ δεν μπορώ παρά να νοίωθω και εγώ σε ένα κάποιο βαθμό ότι συμμετέχω σε αυτήν την κατάσταση.
Και βέβαια δεν μπορώ παρά να αναρτήσω το παρακάτω καταπληκτικό σκετσάκι που συμπυκνώνει (έστω από μια οπτική την κατάσταση)!
Χιόνι στην Αθήνα.
Τα Χριστούγεννα ένα βήμα πιο κοντά.
Και μαζί τους και οι Χριστουγεννιάτικες μελωδίες.
Άλλοτε κακοποιημένες (αυτό το τσιριχτό μπλιπ-μπλιπ από τα φωτάκια του δέντρου πότε θα απαγορευτεί;)
Άλλοτε χιλιοπαιγμένες (αυτό το -every- last christmas το έχω σιχαθεί πιο πολύ και από τη Θώδη)
Άλλοτε όμως μαγικές και εκπέμπουσες όλη την λάμψη και την θαλπωρή που συνοδεύει την γιορτή.
Όπως σε αυτό το cd που ήρθε πριν από πολλά χρόνια στα χέρια μου με μια συσκευασία καφέ και από τότε συνοδεύει κάθε προ-Χριστουγεννιάτικη περίοδο της ζωής μου...
Καλές γιορτές να έχουμε (φέτος που τις χρειαζόμαστε τόσο πολύ...!)
Πιθανότατα τα έχεις ήδη δει.
Εγώ τα ήδη σε δύο από τα πιο δημοφιλή ελληνικά ιστολόγια, στο αρτιστάκι και στον Τιτάνα.
Αλλά θέλησα να τα έχω και εδώ. Γιατί εδώ κρατάω τα καλύτερα...
Τρίτη πρωί: Κτήριο Ακαδημίας, ορκωμοσία αποφοίτων Ιατρικής (η δικαίωση για την Κ.) Μεγαλεία...
Τρίτη βράδυ: ΚΤΕΛ Ν. Ηλείας, πηγαίνοντας στον Πύργο για να δηλώσει η Κ. ειδικότητα Ξημερώματα Τετάρτης: Χάραμα για να πιάσουμε σειρά έξω από τη Νομαρχία αλλά ήδη κάποιος έχει "προφτάσει", είμαστε δεύτεροι. Απαξίωση και εξευτελισμός από το ίδιο κράτος του ίδιου ατόμου που πριν κλείσει το 24ώρο έχει βραβεύσει...
Ωστόσο η υπόθεση "ορκωμοσία" - "δήλωση ειδικότητας" έτσι ή αλλιώς ολοκληρώθηκε. Τυπικά αναμονή μέχρι το τέλος του 13. Πρακτικά; Αγροτικό, ειδικότητα στο εξωτερικό, να χωριστούμε, να φύγουμε μαζί για άλλες πολιτείες. Η ζωή προχωράει; Η ζωή προχωράει. Αλλά όπως ερμηνεύει υπέροχα η Νατάσσα μήπως όχι μόνο προχωράει αλλά ...μαζεύει;
Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον και διδακτικό άρθρο που αλίευσα από το περιοδικό "Υγιεινή & Ασφάλεια της Εργασίας - Τεύχος 44" σχετικά με την "αποδοχή" των μηχανών από την εργατική τάξη της κεντρικής Αγγλίας στις αρχές του 19ου αιώνα...(πατήστε πάνω στις εικόνες για την απαιτούμενη μεγέθυνση)...
Δες το σε πλήρη οθόνη, με HD και φυσικά τον ήχο στο τέρμα...Δεν πρόκειται για animation, είναι απλά η πραγματικότητα (όσο πιο όμορφη μπορεί να γίνει...)
TheChapel. A short film. from Patryk Kizny on Vimeo.
TheChapel is a short film paying tribute to an exceptional protestant temple in Zeliszów, Poland, designed by Karl Langhans and built in 1796-1797.
Είτε μας αρέσει είτε όχι, η ανθρώπινη ζωή εξαρτάται από τους παγκόσμιους νόμους της φυσικής.
Η ημέρα μου για παράδειγμα ξεκινάει με μια εφαρμογή του Πρώτου Νόμου του Νεύτωνα
Αναφέρει: "Κάθε σώμα διατηρείται στην κατάσταση της ακινησίας ή της ευθύγραμμης ομοιόμορφης κίνησής του..."
"εκτός εάν εξαναγκαστεί σε μεταβολή αυτής της κατάστασης από δυνάμεις ασκούμενες σε αυτό."
Βασισμένος σε πολυσύνθετες φυσικές παρατηρήσεις ο Αϊνστάιν συμπέρανε ότι δύο υποκείμενα μπορεί να αντιλαμβάνονται διαφορετικά τον χρόνο
Βασισμένος στην καθημερινή εμπειρία το επιβεβαιώνω απόλυτα
Ας επιστρέψουμε όμως στον θείο Νιούτον. Ανακάλυψε ότι οποιαδήποτε δύο αντικείμενα στο σύμπαν έλκονται μεταξύ τους, και ότι αυτή η δύναμη είναι ανάλογη με τη μάζα τους. Η Γη είναι βαρύτερη από το φεγγάρι, και συνεπώς, προσελκύει τους οργανισμούς μας με μια πολύ μεγαλύτερη δύναμη
Αυτό εξηγεί γιατί ένα άδειο ψυγείο μας ασκεί μια πολύ μικρότερη βαρυτική έλξη από ό, τι, ας πούμε, ένα στο οποίο υπάρχουν 50 κιλά νόστιμα φαγητά!
Για να περιγράψουν διάφορα φαινόμενα, οι φυσικοί χρησιμοποιούν διάφορες μονάδες. Pascal, για παράδειγμα, για τη μέτρηση της πίεσης που εφαρμόζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή. Coulombs ως μέτρο του ηλεκτρικού φορτίου (που μπορεί να προκύψει, εάν εν λόγω περιοχή είναι ένα συνθετικός τάπητας) Decibels οι μετρήσεις της έντασης του μπελά στον οποίον θα μπει ο φυσικός γιατί δεν έβγαλε τα παπούτσια του πρώτα.
Ωστόσο δεν μπορούν να εξηγηθούν όλα τα φαινόμενα με τη βοήθεια των νόμων της Φυσικής.
Έχω περάσει χρόνια αναζητώντας μια λογική εξήγηση για το βάρος των αποσκευών της γυναίκας μου. Δεν υπάρχει καμία! Είναι ένα πικρό αστείο της Φύσης!
Κρυμμένη σε καταφύγιο πέρασε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Νίκη της Σαμοθράκης, μαζί με τη Μόνα Λίζα του Ντα Βίντσι και άλλα αριστουργήματα της τέχνης, χάρη σε μια άψογα οργανωμένη επιχείρηση εκκένωσης του Λούβρου
Πού βρισκόταν η «Τζοκόντα» κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου; Κρυμμένη στο καταφύγιο, όπως πολλά άλλα αριστουργήματα της τέχνης. Οι κρατικές καλλιτεχνικές συλλογές της Γαλλίας ταξίδεψαν πολύ την περίοδο του Πολέμου, από το 1939 μέχρι το 1946. Τα γαλλικά μουσεία είχαν και αυτά μερίδιο στα δεινά μέσα στον κυκεώνα και το χάος. Γεγονότα που ελάμβαναν χώρα με φόντο μια άλλη αηδιαστική ιστορία που εκτυλισσόταν πίσω από τους τοίχους των μουσείων, αλλά χωρίς τη συμμετοχή του προσωπικού τους. Από το 1940 το Λούβρο και το Μουσείο Ζε ντε Πομ χρησιμοποιήθηκαν ως αποθήκες για τις συλλογές που οι ναζί έκλεβαν από εβραίους συλλέκτες.
Τις παραμονές του πολέμου η Γαλλία διέθετε πασίγνωστα μουσεία. Το Παρίσι υπήρξε πόλη καλλιτεχνών: ο Πικάσο, ο Μπρακ και ο Ματίς δουλεύουν εκεί ήδη από τις αρχές του αιώνα. Στην πόλη δραστηριοποιούνται συγχρόνως πολυάριθμες γκαλερί, έμποροι έργων τέχνης, ειδικοί τεχνοκριτικοί, ιστορικοί τέχνης και συλλέκτες. Ο Ζακ Ζογιάρ είναι διευθυντής των Εθνικών Μουσείων και της Σχολής του Λούβρου. Είναι ήδη γνωστός και αναγνωρίσιμος και έχει αίσθηση της ευθύνης του. Αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να ετοιμάσει σχέδιο διάσωσης των κρατικών συλλογών, για την περίπτωση που τα πράγματα πάρουν άσχημη τροπή. Την απόφαση αυτή έλαβε με βάση την εμπειρία της Ισπανίας, όπου το 1936, πρώτη χρονιά του Εμφυλίου, τέθηκε σε εφαρμογή σχέδιο εκκένωσης του Μουσείου ντελ Πράδο, με συνθήκες κάποιες φορές τραγικές και με κατεύθυνση προς την Ελβετία. Ο Ζακ Ζογιάρ είχε παίξει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη μεταφορά των ισπανικών συλλογών από το έδαφος της Γαλλίας.
Ηδη από το 1938 αρχίζει να σκέπτεται ένα ανάλογο σχέδιο για τα μουσεία της Γαλλίας. Επισήμως, μιλούν για κάποιους χειρισμούς που απαιτούνται για να σωθούν τα αγάλματα και οι πίνακες από ενδεχόμενους βομβαρδισμούς. Ο υπεύθυνος των γαλλικών μουσείων όμως έχει στον μυαλό του τις ενδεχόμενες λαθροχειρίες των Γερμανών, δεδομένου ότι στην άλλη όχθη του Ρήνου η τρέλα είναι πλέον εμφανής και ήδη τρίζει τα δόντια της. Το 1937 στο Μόναχο έγινε μια μεγάλη έκθεση για τη λεγόμενη διεφθαρμένη τέχνη, που συνοδεύτηκε από τη ρίψη στη φωτιά κάποιων πινάκων που δεν θεωρήθηκαν «καθαροί». Την ίδια εποχή ο Χίτλερ αναθέτει στον Χανς Πος, διευθυντή του Μουσείου της Δρέσδης, τη φροντίδα να δημιουργήσει ένα Μουσείο Καλών Τεχνών στο Λιντς (σ.σ.: η πόλη όπου μεγάλωσε), γεμάτο με έργα που συνάδουν με τα πρότυπά του. Μάλιστα φλερτάρει με την ιδέα να ανακτήσει τα έργα «που εκλάπησαν» από τη Γερμανία εδώ και χίλια χρόνια.
Ολόκληρη η Ευρώπη αρχίζει να φοβάται για τις συλλογές της. «Την εποχή εκείνη οι Γάλλοι σκέπτονται ότι οι Γερμανοί θα αρπάξουν ό,τι θέλουν» λέει ο Γκιγιόμ Φονκενέλ, ο ιστορικός του Λούβρου. Στο έργο του «Το εξαφανισμένο μουσείο» (Εκδόσεις Γκαλιμάρ) ο ερευνητής Εκτορ Φελιτσιάνο περιγράφει ένα Χίτλερ με εμμονή για τις γαλλικές συλλογές. «Ηλπιζε ότι θα υπογραφόταν μια επίσημη συνθήκη ειρήνης με τη Γαλλία, μέσω της οποίας θα έφθαναν στην κατοχή του, ως πολεμική αποζημίωση, τα καλύτερα έργα του Μουσzείου του Λούβρου». Τον Αύγουστο του 1939 ο Ζογιάρ οργανώνει τη μεταφορά των 50 πρώτων αριστουργημάτων, μεταξύ των οποίων η «Τζοκόντα», το πολύπτυχο της Μπαλ (ξυλόγλυπτο διακοσμητικό της αγίας τράπεζας καθολικής εκκλησίας), η «Κυρία με τον Μονόκερω» και τα σχέδια του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Εντεκα πύργοι και αβαεία στην Κεντρική και Νότια Γαλλία, ιδιαίτερα το Σαμπόρ, αποτελούν τους μυστικούς χώρους αποθήκευσης των έργων. Οι πύργοι του Λουβινί, του Πω και του Μοντάλ επιτάσσονται.
Τα γεωγραφικά σημεία επιλέχθηκαν με το κριτήριο να βρίσκονται μακριά από την πρωτεύουσα, μακριά από συγκοινωνιακούς κόμβους ή βιομηχανικά κέντρα. Ετσι θεωρείται ότι δεν κινδυνεύουν από ενδεχόμενους βομβαρδισμούς. Μερικές φορές οι ιδιοκτήτες τους, όπως ο μαρκήσιος Ντε Βιμπράγ στο Σεβερνί, ο δούκας Ντε Κοσέ-Μπρισάκ στο Μπρισάκ ή ο δούκας του Καρ στο Σουρς, προσφέρονται να συμμετέχουν εθελοντικά στην επιχείρηση.
Στα μουσεία, το αμπαλάρισμα των καμβάδων και των αγαλμάτων συχνά γίνεται με τη βοήθεια των εργαζομένων στα μεγάλα καταστήματα, όπως το ΒΗV κοντά στο δημαρχείο ή το Σαμαριτέν. Από τον Αύγουστο μέχρι τον Δεκέμβριο διοργανώνονται 200 ταξίδια προς ποικίλους προορισμούς εντός της Γαλλίας και 5.446 κιβώτια εγκαταλείπουν το Παρίσι, τις Βερσαλλίες, το Νανσύ, τη Λυών και άλλες πόλεις, κατευθυνόμενα σε 83 σημεία αποθήκευσης. Το πολύπτυχο του Ιζενχάιμ- κόσμημα του Μουσείου Κολμάρ, που οι Γερμανοί εποφθαλμιούν- βρίσκει καταφύγιο στη Δορδόνη, ενώ ο «Μυστικός Αμνός» του Βαν Αϊκ κρύβεται στον πύργο του Πω, πριν από την παράδοση της Γαλλίας στους Γερμανούς, στο Βισύ, το 1942. Οσο για τη Νίκη της Σαμοθράκης οδεύει προς Βαλενσέ. Ο τεράστιος πύργος του Σαμπόρ κλείνει για το κοινό και καθίσταται ένα είδος σταθμού μετεπιβίβασης για τη μεταφορά όλων αυτών των έργων.
Μέσα στον πυρετό του πολέμου τα πολύτιμα αντικείμενα εγκαταλείπουν το «σπίτι» τους και μεταναστεύουν υπό συνθήκες που κάποιες φορές κρύβουν κινδύνους. Τον Μάιο του 1940 και υπό τη σκιά της γερμανικής απειλής κάποιοι θησαυροί μεταφέρονται και πάλι, ενώ οι αποθήκες που
Ο Χίτλερ προσέβλεπε στην υπογραφή επίσημης συνθήκης ειρήνης με τη Γαλλία για να αποσπάσει τα καλύτερα έργα του Μουσείου του Λούβρου υπό μορφή πολεμικών αποζημιώσεων
βρίσκονται δυτικά μεταφέρονται όσο πιο νότια γίνεται. Οταν καταλαμβάνεται και η ελεύθερη ζώνη διοργανώνεται μια τρίτη μεταφορά που θα οδηγήσει σε καλύτερο καταμερισμό των έργων. Στη συνέχεια, το 1944, υπό την απειλή ενδεχόμενης απόβασης στις ακτές της Μεσογείου, οι καλλιτεχνικοί θησαυροί απομακρύνονται από τις παράλιες περιοχές.
Η «Τζοκόντα» τυλίγεται με κόκκινο βελούδο και στη συνέχεια τοποθετείται μέσα σε ένα πλαίσιο. Ολόκληρο το πακέτο κλείνεται σε ένα κιβώτιο με διπλά τοιχώματα, από ξύλο λεύκας που φέρει το διακριτικό ΜΝLΡ Νo 0, μαζί με τρεις κόκκινες βούλες, σήμανση που διευκρινίζει ότι πρόκειται για αντικείμενο εξαιρετικής αξίας. Τους 70 μήνες της εξορίας ο πίνακας όργωσε τη Γαλλία: Σαμπόρ, Λουβινί, Σαμπόρ και πάλι, μετά Λοκ Ντιε, στο Μουσείο Ενγκρ του Μοντομπάν, Μοντάλ κοντά στο Σεν Κρε. Τέλος, φθάνει στο Παρίσι το 1945.
Ολο αυτό το διάστημα, στο Παρίσι, το Λούβρο έχει εκκενωθεί και έχει κλείσει, αλλά στη συνέχεια παρουσιάζεται και πάλι κινητικότητα. Οι Γερμανοί, εξηγεί ο Γκιγιόμ Φονκενέλ, τελικά μαθαίνουν πού ακριβώς βρίσκονται τα έργα, αλλά δεν τα αγγίζουν. Μέσα στο ναζιστικό χάος δεν είναι όλοι σύμφωνοι για το μέλλον που επιφυλάσσεται στη γαλλική πολιτιστική κληρονομιά. Ο κόμης Βολφ Μέτερνιχ, υπεύθυνος της γερμανικής επιτροπής για την προστασία των έργων τέχνης της Βέρμαχτ, είναι αντίθετος με την πολιτική της οργανωμένης λεηλασίας των έργων. Οι αποθήκες, εκτός των άλλων, φυλάσσονται πολύ καλά. «Αυξήστε τη φύλαξη των αριστουργημάτων που ανήκουν στο έθνος. Καθήκον μας είναι να τα παραδώσουμε στις επόμενες γενεές» θυμίζει ο Ζακ Ζοζάρ στο προσωπικό των μουσείων, στα τέλη του 1942.
Σας έλειψα ; Δε νομίζω...
Να λοιπόν που επανέρχομαι με μια χρηστική αναρτησούλα...
Με μια ιστοσελίδα που σου δείχνει ποιο σούπερ μάρκετ έχει φθηνότερα κάθε προϊόν που θέλεις να πάρεις.
Ψάχνοντας σε τέτοιους καιρούς και με τα καρτέλ να μονοπωλούν την αγορά δεν θα βγεις χαμένος. Βέβαια το να κάνεις το "ηλεκτρόνιο" γύρω γύρω από τα σούπερ μάρκετ δεν συστήνεται αλλά πάντως αν θέλεις να το ψάξεις, εδώ είναι η ξεκούραστη λύση!
Και όσο ψάχνεις άκου δωράκι ένα υπέροχο κομματάκι:
Είδες σε όλο το ίντερνετ δεκάδες αναφορές για το φετινό Νόμπελ Φυσικής. Το άκουσες μέχρι και στα δελτία ειδήσεων. Παραδέξου το όμως. Δεν κατάλαβες τι κάνανε οι μάγκες και το πήραν... Τώρα μπορείς μέσα σε 5'58'' να πάρεις μια καλή ιδέα!(αρκεί να ξέρεις Αγγλικά)
Ο Θεόδωρος Πίτσος, Καθηγητής Φυσικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, εξηγεί πως μετά από έρευνες αποδείχτηκε πως ποτέ οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν πέταγαν τα παιδιά τους στον Καιάδα σε αντίθεση με το ελληνικό κράτος που για δεκαετίας μέσω της εκπαίδευσης και σε συνεργασία με το ορθόδοξο ιερατείο συνεχίζουν και υποστηρίζουν το αντίθετο
Μπορεί να το είδατε και αλλού -στην ιστοχώρα εννοώ για από τα "Μεγάλα" κανάλια αμφιβάλλω /απορώ και στην ΝΕΤ πως τους "ξέφυγε"- αλλά χρειάζεται να το πούμε και να το ακούσουμε όσο περισσότερο γίνεται μήπως και καθαρίσει το μυαλό μας από τα παραμύθια και τα ψέματα που μας έχουν ποτίσει για τον ελληνισμό
Από όλες τις αναρτήσεις μου αγαπώ πιο πολύ αυτές τις μεταμεσονύχτιες.
Αυτές που γράφω με μόνο το φως της οθόνης
Όταν όλοι πια κοιμούνται
Όταν όλοι με "έχουν ξεχάσει"
Όταν με έχουν αφήσει ήσυχο να απολαύσω εν ειρήνη τη δροσιά της νύχτας
Και την γλύκα του κατακόκκινου κρασιού
Την Κυριακή κλείνω τα 30
Και βρήκα τι δώρο θα σας κάνω
Θα σας κεράσω λίγο από το "κρασί" που πίνω
Είναι από "σταφύλια Βουργουνδίας"
Σας χαρίζω το πρωτο μπουκάλι
Κι αν σας αρέσει το "κατεβάζετε" μονομιάς
Ή αργά-αργα
Λάγνα
Μεθυστικά
Στοργικά
Μαγικά http://www.artingreece.gr/burgundygrapes/long-forgotten_accordion.mp3
Το ξέρω ότι δεν χωνεύεις την Μέρκελ, το ξέρω ότι οι Γερμανοί μας έχουν βάλει τα δυό πόδια σε μια τρύπια κάλτσα, το ξέρω ότι η Μπάγερν δεν παίζει ωραίο ποδόσφαιρο αλλά όλο και μαζεύει κούπες, αλλά
εγώ στο Oktoberfest δε βρίσκω τίποτα το αρνητικό!!!
Λοιπόν από βδομάδας ξεκινάει και επίσημα η "σχολική" μου σεζόν.
Δε σας κρύβω όμως ότι είμαι αρκετά μπερδεμένος και ανυπομονώ να ξεκινήσουμε γιατί αν και οι "φίλοι" μου οι Άγγλοι φημίζονται για τα services που παρέχουν, νομίζω ότι προς το παρών γίνεται ένας μικρός αχταρμάς.
Ίσως βέβαια είμαι κι εγώ πιο αγχώδης και πιο προπέτης από ότι θα έπρεπε αλλά όπως και να το κάνουμε αυτό το ιντερνετικό είναι κάπως πιο άψυχο, πιο απόμακρο. Τέλοσπάντων, θα δούμε τι θα γίνει, ο καιρός γαρ εγγύς... Ως τότε σας αφήνω με ένα απολύτως ταιριαστό τραγουδάκι όπου ένας Τούρκος μας ενημερώνει σε πλήρη σύγχυση και μεσογειακή παράφραση ότι νιώθει ...Englishman in New York. Καλό Σουκού να έχουμε!
Κάτι καινούργιο ξεκινά.
Ψαχνόμαι γενικά όπως θα έχετε καταλάβει.
Ειδικά στα επαγγελματικά.
Αυτό που μου αρέσει αληθινά είναι η εργονομία.
Θα μου πεις τί είναι η εργονομία ρε φίλε;
Μήπως είναι οι καρέκλες γραφείου και τα ποντίκια;
Ναι, είναι ΚΑΙ αυτό!
Αλλά είναι και ένα εκατομμύριο άλλα πράγματα.
Και οι ορισμοί της ακόμα είναι πολλοί.
Αν θέλετε έναν, νομίζω ότι η εργονομία είναι η επιστήμη του να προσαρμόζουμε την ενασχόληση στον άνθρωπο.
Να μπορεί να γίνετε το κάθετι ευκολότερα, ασφαλέστερα, αποδοτικότερα και πιο ανθρώπινα.
Από τα εργαλεία, τις μεθόδους, την εκπαίδευση, τον τρόπο και τα μέσα, τα μέτρα προφύλαξης και την τελική εμπειρία όλα πρέπει να έχουν στόχο να προσεγγίσουν τα ανθρώπινα μέτρα.
Εργονομία στην Ελλάδα υπάρχει όμως ρε φίλε;
Υπάρχουν κάποιες προσπάθειες, υπάρχουν αρκετοί που ασχολούνται από κάποια σκοπιά αλλά δεν υπάρχει συνειδητοποίηση της αξίας της στην παραγωγή αλλά ούτε και στον καταναλωτή.
Και κάπου εδώ θέλω να μπω κι εγώ. Να παίξω τον μικρό (ή μεγάλο ρόλο) που μπορώ στην εξάπλωση της εργονομικής κουλτούρας στην Ελλάδα (πόσο πιο μεγαλόπνοα να το έγραφα πια,ε;)
Από την επόμενη βδομάδα θα ξεκινήσω να παρακολουθώ μεταπτυχιακά μαθήματα Εφαρμοσμένης Εργονομίας εξ΄ αποστάσεως (μέσω ιντερνετ) στο Πανεπιστήμιο του Νόττινγχαμ (MSc in Applied Ergonomics). Αυτό είναι κάτι που με κάνει πολύ χαρούμενο και ανυπομονώ να ξεκινήσουν.
Ταυτόχρονα ξεκινώ και μια καινούργια προσπάθεια. Στήνω σιγά σιγά μια ιστοσελίδα με καθαρά εργονομικό-επαγγελματικό περιεχόμενο. Σας προσκαλώ να την επισκεφθείτε (κλικ εδώ) και θα χαρώ να επιστρέψετε με σχόλια και παρατηρήσεις.
Ευχηθείτε μου καλή αρχή και καλό κουράγιο σε αυτή την νέα προσπάθεια.
Φυσικά από εδώ δεν θα πάψουμε να τα λέμε στο γνωστό προσωπικό επίπεδο...
"Το δεύτερο αξίωμα είναι η γαλήνη που πηγάζει από την εσωτερική σου αρμονία και μόνο αυτή. Ένα σπιτάκι απλό, καθαρό, συμπαθητικό, για να μη σου λείπει το ψωμί και το κρασί και για να μην κρυώνεις από γύμνια. Μια βιβλιοθήκη στον τοίχο, μια κούκλα στο κρεββάτι και μια καλαμένια φλογέρα στο τραπέζι. Και για συμπλήρωμα- πόσος πλούτος και πόση ουράνια χαρμονή- μια συντρόφισσα που να σου πρέπει. Στο χέρι μας είναι να τη βρούμε τέτοια και πολύ περισσότερο στο χέρι μας είναι να την πλάσουμε τέτοια."
"Μια μόνο υπάρχει δυνατότητα, που προσφέρεται και σαν μορφή λύσης. Η επιστροφή και η καταφυγή στον εαυτό μας. Φαίνεται αυτό σαν καταδικάσιμος αριστοκρατισμός, στο βάθος όμως είναι η επιλογή του δυνατού μικρότερου κακού. Αυτή η επιστροφή, η περιχαράκωση στο άτομο, πραγματοποιείται με την εφαρμογή δύο μόνον αξιωμάτων. Το πρώτο είναι να κλείσεις τα μάτια στον πηχτό παραλογισμό που φουρτουνιάζει γύρω σου και ν ‘ αποφεύγεις, όσο γίνεται, όσο σου επιτρέπει η φύση σου, και ν’ αδικείς και να αδικείσαι. Όταν ο άλλος σε προσβάλλει, ή σε «ρίχνει», απάντα όχι με μεγαλόσχημη και μεγαλόστομη διαμαρτυρία, αλλά με το γέλιο σου. Ένα γέλιο που νάχει μέσα του και σαρκασμό και πόνο. Σα να λες στον αδικητή σου: «Κακομοίρη, μ ‘όλο σου το κέρδος, δε θα κοιμηθείς καλύτερα το βράδυ. Απάνω σου βλέπω τα σημάδια από ένα αρρωστιάρικο κορμί, που ύστερα από 30 ή 50 χρόνια θα διαλυθεί στο ανυπόμονο κύλισμα του χείμαρρου για να βουλιάζει σ’ έναν άπατο βυθό. Κι εγώ, μ’ όλη μου τη βλάβη, δε θα κοιμηθώ χειρότερα το βράδυ. Γιατί ξέρω το δρόμο μου και το γέλιο μου και τον πόνο μου."
"...Μιλάς για την ανθρώπινη αθλιότητα, που γεννιέται από την ευθύνη των μεγάλων, και μάλιστα κατονομάζεις και ορισμένους λαούς. Δεν φταίνε οι λαοί, που σήμερα η ιστορική καλομοιριά τους τους έχει βάλει στην κορυφή της δύναμης. Αν δεν υπήρχαν αυτοί σήμερα, τα σύμβολα της αδικίας και της αθλιότητας, θάταν στη θέση τους κάποιοι άλλοι. Και θα τους κράζαμε Άγγλους, Ρωμαίους, Έλληνες, Μήδους, Σουμέριους, Ακκαδίους, Φοίνικες, Αιγυπτίους και ότι άλλο. Ο ηθικός δείκτης των ατόμων και των λαών πάντοτε κυμάνθηκε μέσα στα περιθώρια ίδιων ενδείξεων. Καμία βελτίωση , κανένας εξευγενισμός….. Τότε έσφαζε με τα σπαθιά και τις κάμες και σήμερα σκοτώνει με τα πολυβόλα και την αναπνοή. Τότε είχε τους δούλους σήμερα τους αντικατέστησε εξωραϊστικά με σένα και μένα. Καμμία αλλαγή. Κι έτσι πάντα θα γίνεται. Γίνανε προσπάθειες και εγχειρήματα πολύ σοβαρά για να καταργηθεί αυτό το τρισάθλιο καθεστώς. Χριστιανισμός, Γαλλική Επανάστασης, Μπολσεβικισμός, για να σταματήσω σε χαρακτηριστικές κορυφές. Του κάκου όμως. Αντί για την ημέρωση, η αποθηρίωση. Γιατί στην ουσία πρόκειται για ένα φυσικό νόμο με δύναμη απόλυτη. Αλλοίμονο στον άνθρωπο που πλάστηκε τέτοιος..."
"...Κόλαση και άχαρη πολύ θα καταντάει πάντα η ζωή εάν την βλέπουμε στερεότυπα. Αλλοίμονον σε εκείνον που καλλιεργεί τη γη για να του δώσει μόνο τους καρπούς. Αλλοίμονον σε κείνον που πάει στο εξωτερικό και κυττάζη να τελειώσει μόνο τον σκοπό του. Αλλοίμονον σ’ αυτόν που σπουδάζει για να πάρει μόνο ένα πτυχίο. Τότε ζούμε με σκοπό και επιθυμία να πεθάνουμε. Λίγη φιλοσοφία στη ζωή είναι το καλύτερο πράγμα. Λίγα έγραψα αλλά εννόησα πολλά. Πρόσεξε μόνο μην παρανοήσης την αλήθεια και πέσης έξω..."
Ευτυχισμένοι εκείνοι που ξέρουν ν’ αγαπάνε αληθινά. Ευτυχισμένοι εκείνοι που γνωρίζουν να θυσιάζουν ακόμη και την ίδια τους την ύπαρξι στον μεγάλο εκείνο θεό που ονομάζουν έρωτα. Τους είναι αρκετή και η φωνή ενός παθητικού τραγουδιστή, για να νομίζουν ότι όλα γύρω τους μιλούνε για την βαθειά αγάπη που κρύβεται στην απέραντη ψυχή τους. Ευτυχισμένος εκείνος που μπορεί και πνίγει τα δάκρυα που ανεβάζει έως τα μάτια του μια απελπισία, γιατί αγάπησε τόσο πολύ ώστε δεν μπόρεσε να τον καταλάβη εκείνος στον οποίο χάρισε όλη την ψυχή και τη χαρά του. Ακόμη ευτυχισμένος, διότι αισθάνεται ότι ποτέ καμμία δύναμη δεν θα σταθεί ικανή να σβύση την αγάπη του…
Υ.γ. 1 αποσπάσματα από τις επιστολές του Δ. Λιαντίνη (κυρίως στον αδερφό του) από το καταπληκτικό βιβλίο του Δ. Αλικάκου: Λιαντίνης: Έζησα έρημος και ισχυρός
Ο Φιλέλληνας Ελβετός Fred Boissonnas είναι ο πρώτος ξένος φωτογράφος που περιηγήθηκε τόσο πολύ στον ελληνικό χώρο, από το 1903 και για περίπου τρεις δεκαετίες αργότερα. Ταξίδεψε από την Πελοπόννησο ως την Κρήτη και τον Όλυμπο και από την Ιθάκη ως το Άγιο Όρος. Περιηγήθηκε, φωτογράφισε, έγραψε. Το έργο του, πρωτοποριακό αλλά και καθοριστικό για την εξέλιξη της ελληνικής φωτογραφίας κατά τον 20ό αιώνα. Μέσα από τις φωτογραφίες και τα λευκώματά του παρουσιάζει ένα πανόραμα της Ελλάδας του. μεσοπολέμου, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης για την Ελλάδα την ίδια περίοδο. Το έργο του Φρεντ Μπουασονά, αν και γνωστό στην Ευρώπη των αρχών του 20ου αιώνα, αξίζει σήμερα μια δεύτερη ανάγνωση. Η πρόοδος σε τεχνικά θέματα, η ανακάλυψη του χρώματος, η ευχρηστία των μηχανών και οι ανέσεις του ταξιδιού, μπορεί σήμερα να καθιστούν το έργο του απαρχαιωμένο, αλλά η ιστορική ματιά αποκαλύπτει τον μοντερνισμό του σε σύγκριση με άλλους φωτογράφους που περιπλανήθηκαν στην Ελλάδα. Ο καλλιτέχνης, πέρα από το καταγραφικό ενδιαφέρον του για όλα όσα εξαφανίζονται, μας δίνει μια εικόνα της Ελλάδας που εκτείνεται πέρα από την εθνογραφική μαρτυρία. Η μεγάλη πίστη και ο θαυμασμός του για τη χώρα αυτή μεταδίδονται μέσα από το έργο του με μια τρυφερότητα και μια αγάπη που η δύναμη τους ακόμη και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, δίνει ψυχή σ' αυτά τα κομμάτια χαρτιού, τα οποία θα μπορούσαν να είχαν παραμείνει απλές φωτογραφίες.
Παρθενώνας, 1908
Πρόβατα κάτω από την Ακρόπολη, 1903
Κηφισιά, 1920
Ανδρίτσαινα, αγορά, 1903
Ανδρίτσαινα, εσωτερικό σπιτιού, 1903
Κρήτη, Ομαλός, 1911
Κρήτη, προαύλιο σπιτιού, 1919
Μετέωρα, το μαγκάνι, 1908
Μετέωρα, ανάβαση του FRED BOISSONNAS με το καλάθι, 1908
Οικογένεια στο Ζεμενό Κορινθίας, 1903
Ακράτα, αυλές 1903
Άθως, η μονή μεγίστης Λαύρας, 1929
Άθως, μονή Βατοπαιδίου, 1929
Γαστούρι Κέρκυρας, στην πηγή της αυτοκράτειρας Ελισάβετ, 1903
Όλυμπος, το «ΠΑΝΘΕΟΝ», 1914
Βοσκοί στην κορυφή του Παρνασσού, 1903
Αμοργός, γυναίκες, 1911
Μύλος στην Μαρώνεια, 1911
Κλεισούρα Καστοριάς, εσωτερικό αρχοντικού, 1911
Μακεδονία, φρουρός σε φυλάκιο, 1913
Δελβινάκι Ιωαννίνων, πρόκριτοι, 1913
Καβαλάρι Ζαγορίου, παλικάρι, 1913
Μετσοβο,1913
Ιωάννινα, η λίμνη με το κάστρο, 1913
Το γεφύρι της Άρτας, 1913
Καστρί Πρεβέζης, Ιερέας στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο εκκλησιά, 1913
Υ.γ. 1 μερικές φορές τα chain mail αξίζουν... Υ.γ. 2 δες περισσότεραεδώ
ανδριάντας
-
Επέτειος αμηχανίας - κάθε χρόνο και μεγαλύτερης. Γιατί οι ήρωες παρέμειναν
ανώνυμοι και σύγχρονοι κι ο ανδριάντας δεν ανέβηκε ποτέ οριστικά στο βάθρο
τ...
Αρχή '16, σαρανταδυό εικόνες
-
Άθενς μιξ: τρεις ναοί, τρεις θρησκείες, σε ένα μόλις κάδρο
-Μοναστηράκι
-Νύχτα Ερμού και Βουλής
/όσο να ναι κάνανε μερακλιδικη δουλειά/
Όμορφη πόλη,
-Π...
Sedia Jasa Kontak Terpercaya
-
Tambahkan Layanan Kontak BBM Terendah DijaminTermurah meminta bahan jasa
tambah kontak bbm bakar tambah teman garansi | itu langsung sangat banyak
di sisi...
"Petricor..."
-
Παρατηρείς;
Να παρατηρείς.
Την ανάγκη.
Να την παρατηρείς.
Και που και που να την παρατάς.
Που και που να την πατάς.
Να την αναλύεις.
Να τη λύνεις.
Όχι για...
Fra Angelico's Crucifixions
-
Ο μεγάλος ζωγράφος από τη Φλωρεντία έχει επιδείξει πολλά έργα με θέμα την
Σταύρωση σε όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής του πορείας. Ο Fra Angelico
έχει συ...
Under Stress
-
Aπ'τα καλύτερα πράγματα που είδα τον τελευταίο καιρό. Πραγματικά, αυτή η
σύγχρονη πραγματικότητα έχει τόσα θέματα για να τροφοδοτήσει την Τέχνη. Δεν
ξέρω γ...
Του Λάμπη…
-
Έχω ένα τεράστιο κόλλημα με τις ιστορίες των απλών ανθρώπων. Των ανθρώπων,
που γράφουν την ιστορία, όσο και αν η ιστορία επιμένει να τους αγνοεί, να
μην κά...
Σκοπιανές σημαίες έξω από τη Βουλη (!)
-
Για τρίτη ημέρα παραμένουν οι σκοπιανές σημαίες έξω από το κτήριο της
Βουλής των Ελλήνων στo Google Earth, χωρίς η αμερικανική εταιρεία να τις
έχει αφαιρέ...
http://less-means-more.blogspot.com Επανα-στρατευμένος, δια-βολεμένος και αντι-δραστικός χαζεύω τη θέα της οθόνης μου, μέσα απ΄τη θολούρα των καπνών και τη βαβούρα των συνθημάτων, πίνω τσάι με καταισχύνες, ανα-πωλώ με Καημό τα περασμένα, γελάω δυνατά με όσα μου συμβαίνουν και επαναπροσδιορίζω συνεχώς το τώρα μου μήπως και αντέξει το βαρύ παρελθόν και το αβέβαιο μέλλον που με περικυκλώνουν...
http://epanastatis.blogspot.com ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑΣ. ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΜΕ, ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ. ΑΦΟΥ ΠΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ. ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΤΑΛΑΡΑΣ. ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ Ο ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ ΚΙ Ο ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ. ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΜΟΥ. ΚΑΗΜΟΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ. ΘΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΑΝΤΕΧΩ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΑΛΛΑΖΩ. ΘΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΙΩΠΗΣΩ. ΘΑ ΜΑΘΩ ΝΑ ΑΓΑΠΑΩ.
.png)
Αναρτήσεις
